Tatusiu, czy to prawda?

Nowicjusz

Kolejne moje wypociny:p
nie wiem, czy będzie wam sie podobać, bo mi nie za bardzo:P Razz

No ale cóż, nie zamknę tego tylko w zeszycie. Możliwe, że jednak ma cień szansy na spodobanie się komuś...:>

- Tatusiu, tatusiu! - mała dziewczynka, w czerwonej piżamce, biegła po schodach głośno płacząc.
- Ciii... maleńka! Co się stało? - czarnowłosy mężczyzna przyciskał swe
malinowe wargi do czółka dziecka.
- Tato, miałam bardzo zły sen. Śniło mi się, że ty z mamusią bardzo płakaliście. Krzyczałeś:
-Kochanie, to niemożliwe!!
A mama płacząc potrząsała potakująco głową. Wybiegłeś i długo nie wracałeś,
a jej przez cały czas łzy płynęły z oczu. Próbowałam ją jakoś pocieszyć, ale tylko przytulała mnie do swych piersi i
mówiła, że nas bardzo kocha, i że muszę sie tobą zaopiekować.
Zapytałam : "dlaczego"?
- Córeczko, mamusia musi wyjechać w bardzo długa podróż.
Będę bardzo za wami tęsknić, ale będzie mi dobrze. Tam jest mnóstwo kwiatów i drzew.
Ptaki śpiewają najpiękniej jak tylko potrafią.
Trawa jest zawsze zielona i mięciutka, kiedy się po niej chodzi, człowiek rozpływa sie w rozkoszy.
Całe to miejsce otoczone jest jeziorami i i wodospadami szumiącymi piękne pieśni.
Ludzie którzy tam przebywają są dla siebie mili i serdeczni. Wszyscy są szczęśliwi i nikt nie jest sam.
A wieczorami, kiedy księżyc się pojawia, rysują na niebie różne wzorki z gwiazd.
I pamiętaj, gdy będziesz patrzeć w granatowe sklepienie,
że mamusia cię kocha i patrzy na ciebie z góry, aby nic złego ci sie nie przytrafiło.
- Mamo, a czy zabierzesz mnie ze sobą?
- Kochanie, nie mogę. Musisz zostać z tatusiem i wspierać go w trudnych chwilach,
gdy mnie już tu nie będzie. Musisz mu pomagać.
- A tatuś nie może z nami?
- Nie, tylko ja zostałam wezwana, a na was przyjdzie jeszcze czas. Ja będę tam czekać.
A potem tatusiu, mamusia leżała w białej sukience, z zamkniętymi oczami i
z czerwona różą w reku. Wokół było dużo czarnych ludzi.
Po policzkach mężczyzny spływały nieskazitelnie czyste łzy.
- Kochanie, to nie był sen... - wyszeptał.

Mam nadzieję, że nie jest aż takie tragiczne:P I przepraszam, że takie króciusienkie:)

Moderator

Mnie tam się podoba.
Trochę mało o Kaulitzach ale jest bardzo lądne.
Mniej samokrytyki.

Dyskutant

Jej śliczne opowiadanie ... =*
Szkoda że takie krótkie... =(
Aż mi łza poleciała po pliczku =(
Cudne =*

Moderator

Bardzo ładne ! Aż się łezka zakręciła w oku.
I wcale mi nie przeszkadzało że takie krótkie. Długie opowiadania mnie nużą.

Moderator

Nie wiem czy można to nazwać opowiadaniem , gdyż jest bardzo krótkie.
Temat oklepany. Znowu małe dziecko i Bill.
Po za tym już prawie na samym początku można przewidzieć zakończenie.
Nie jest źle ogólnie (: miło się czyta.

Śliczne, ale odrywały mnie błędy interpunkcyjne. Chyba boisz się przecinków Wink

To prawda, temat oklepany, ale cóż...
Trochę nie rozumiałam, bo, gdy ta mała dziewczynka to opowiadała, mówiła bardzo poetyckim językiem, wiem, że cytowała, ale taki brzdąc by tego nie zapamiętał.
Mogłaś tu wstawić fragment, gdy to mówiła, a sama by Bill'owi coś innego powiedziała.
Ale mimo wszytsko podobało mi się.
Życzę weny.

Dyskutant

Jak mi to czytałaś to myślałam,że sie poryczę.. A to mi się rzadko zdarza.. ;p Całość jest ładna i jasna. Ale rzeczywiście trochę z interpunkcją nie teges.. Ale Ci wybaczam.. Smile

Ogółem ładnie. Smile